Dustin (Amsterdam) (33)

2-8-2010 17:30:00

Misschien dat ik het antwoord weet op een raadsel dat me al een tijd bezig houdt. Waarom vinden veel Magiccers Blauw zo'n leuke kleur om mee te spelen? Wat is de aantrekkingskracht van Islands? Waarom voelt control zo ontzettend lekker? Ik heb een verklaring gevonden, die ook nog voor veel spelers waar blijkt te zijn. Op toernooien heb je 2 soorten spelers: zij die elke ronde na 10 minuten gefrustreerd buiten staan te roken, en zij die de meeste rondes de volle 50 minuten nodig hebben, en soms nog wat extra beurten.
De verhalen die de snelle spelers me vertellen, zijn meestal saai. "Beurt 1 Goblin Guide, beurt 2 Hellspark Elemental, hij Rampant Growth, ik beurt 3 Goblin Guide én Hellspark Elemental, hij alleen Garruk Wildspeaker into Explore en zijn 5e landje, ik unearth beide Hellsparks en kill op beurt 4. Game 2 en 3 had hij Obstinate Baloth en kwam ik er niet meer door. Hopelijk volgende ronde een betere matchup." Tja, met mono Rood heb je ofwel een onstopbare god draw zonder enige interactie, of je weet vanaf beurt 5 dat je het niet meer gaat redden en moet nog beurten lang struggelen en hopen op nog een piepklein kansje.
Vergelijk dat eens met de verhalen die de control spelers me vertellen! "Game 1 was ik kansloos, hij had zijn god draw en burnde me dood op beurt 4. Game 2 kreeg ik op tijd controle, kon wat burn counteren en won uiteindelijk op de ultimate van Nicol Bolas, Planeswalker. Game 3 gainde ik net voldoende leven met Consuming Vapors, hield zijn draws onder controle met Jace 2.0, maar ik bleef zelf maar land trekken. Goed, hij topdeckt een Lightning Bolt, maar heeft nog genoeg mana om voor mijn Mana Leak te betalen, dus hij burnt me naar 1. Ik trek weer land, en omdat we nog maar 2 minuten in de ronde hebben, gok ik maar door met Jace te Brainstormen. En kaboem! Ik trek mijn singleton Cruel Ultimatumen win daarna in de 3e extra beurt." Met tragere control decks heb je lange potten gespeeld en gewonnen, dus gelegenheden zat om jezelf te complimenteren over weer een briljante play.
Daarnaast leidt een control deck tot een veel beter gevoel, zelfs als je resultaten tegenvallen. Stel dat ik een uur lang op MWS met een control deck tegen een aggro deck speel. We spelen 6 potjes, waarvan ik er 3 win en 3 verlies. Maar van dat uur was ik slechts 10 minuten bezig met verliezen, en maar liefst 50 minuten bezig met winnen. Logisch dat control zo goed voelt!

De ware kleur(en) van ControlIn deze column bespreek ik een deck dat er volledig op gefocust is om dat goede gevoel zo groot en zo groots mogelijk te krijgen. Dit deck kan van toernooidecks winnen, al lijkt het me niet sterk genoeg om er een serieus toernooi mee te winnen. Het verliest vooral van de snelle decks, maar dat kun je toeschrijven aan pech en unbeatable draws. Als je wint, win je niet zomaar, nee, je verpulvert je tegenstander, je vernedert hem, je domineert het spel volledig en wint het spel met spectaculaire plays zoals een ultimate van een Planeswalker of een dikke Eldrazi. Dit deck schreeuwt om blauw, je wilt controle over alles; er moet zwart in, omdat je vernederen zo lekker vindt. En rood voor de bloeddorst waarmee je je tegenstanders aan stukken rijt. Welkom in de krochten van Grixis!

M11 heeft een paar erg sterke kaarten voor Blue-based control decks: vanzelfsprekend Mana Leak, maar Jace’s Ingenuity is een kaart die draw-go weer echt mogelijk maakt. Als Mind Spring over een paar maanden met M10 uitroteert, zullen we hem niet echt missen. Een ander verhaal is het met Mind Shatter, die roteert uit en zijn we gewoon kwijt. We hebben nog even tijd om van deze gemene spell te profiteren, dus laten we dat doen. Grave Titan is te sterk om te negeren, maar Leyline of Anticipation lijkt me zijn slot niet waard. Toegegeven, een Cruel Ultimatum in je tegenstanders draw step is gaaf, maar niet gaaf genoeg om daarvoor removal, een Planeswalker of insane draw spell te cutten. Leyline of the Void is een sideboardkaart tegen Red Deck Wins met veel unearth poppetjes (Hellspark Elemental, Hell’s Thunder), onze slechtste matchup.

Voor een Grixis control deck zijn er 2 mogelijke routes die we kunnen bewandelen voor de winst: Cruel Ultimatum of Planeswalkers. Cruel is best lastig om te casten, zeker met alle landdestruction en color disruption met Spreading Seas, Goblin Ruinblaster en natuurlijk Tectonic Edge. Bovendien kun je in de Grixis kleuren niet versnellen, dus daarom kies ik liever voor Nicol Bolas, Planeswalker and friends. Everflowing Chalice is een lekkere accelerator die prima samengaat met dure Planeswalkers en All Is Dust, en lijkt me een automatische 4 of. Liliana Vess is echt op haar plaats in dit deck: ze helpt controle houden door haar discard ability, is een prima extra win conditie met haar ultimate, en kan een van de vele 1 ofs tutoren. Daarmee lijkt ze me flexibeler dan de wel erg dure en trage Diabolic Tutor, waarvoor helaas geen ruimte meer was in dit deck.
Ten slotte nog een opmerking over Foresee: dit lijkt me in dit deck een veredelde Mind Spring voor 2. De curve eindigt pas bij 8 mana, dus je zult meestal geen landjes weg willen filteren. Het deck speelt niet of nauwelijks conditionele kaarten of kaarten die alleen early game goed zijn, dus de kaartselectie van scry lijkt me niet voldoende toevoegen om de flexibiliteit van Mind Spring voor in te leveren. Als ik al 8 land heb liggen en dus wel landjes weg wil filteren, kan ik net zo goed die Mind Spring voor 4+ kaarten casten en er meer voordeel uit halen. Kortom, Foresee is een powerhouse in Limited, maar voor dit deck is hij ongeschikt.

Genoeg mooie praatjes, hier is de decklijst!

Zoals je ziet, bevat het deck zowel maindeck als in het sideboard veel singletons. Ik hou er van om verschillende kaarten uit te proberen; zo ontdek ik spelenderwijs wat goed werkt en wat niet, en is elk potje weer anders, wat voor mij erg bijdraagt aan mijn speelplezier.

Het deck in de praktijkMijn eerste match is tegen Alle uit Brazilië, die een WB lifegain deck speelt met Ajani’s Pridemate, Serra Ascendant en Felidar Sovereign. Hij heeft een behoorlijk snelle start, maar blijft steken op 4 land. Beurt 5 speel ik een Mind Shatter voor 4 en maak zijn hand leeg, beurt 5 krijg ik een gekickte Sphinx of Lost Truths die hem er van weerhoudt mij verder aan te vallen en mijn hand weer lekker aanvult. Vanaf dat moment is het vrijwel zeker dat ik ga winnen, maar ik mag nog een beurt of 10 lang genieten van het spelen van allerhande dikke spells, haal er een paar vriendjes bij (Jace, Sorin en zelfs Nicol) terwijl hij schaapachtig zijn getopdeckte 1/1 en 2/2 beestjes opgooit, die schaamteloos door Sorin worden opgegeten.
Game 2 speel ik beurt 2 een Everflowing Chalice voor 1, beurt 3 nog een voor 2, en vanaf beurt 4 heb ik 7 mana beschikbaar en kan zowat alles uit mijn deck meteen spelen. Hij heeft inmiddels maar liefst 4 beestjes liggen en begint hard te beuken, terwijl ik land na land trek. Een All Is Dust had me hoogstwaarschijnlijk de game opgeleverd, Mind Control of Bolas hadden me wat extra tijd gekocht, maar ik trek alleen Consuming Vapors en sterf op beurt 8.
Voor game 3 besluit ik toch maar wat te sideboarden, ik moet antwoorden hebben tegen een eventuele snelle start. Ik gooi alle 4 Vapors eruit voor 3 Doom Blades en een extra All Is Dust. Hij heeft beurt 3 een erg vervelende Vampire Nighthawk, maar ik maak beurt 5 een Grave Titan die in zijn eentje de game wint. Alle blijft maar aanvallen met zijn Hawk, waardoor ik ongegeneerd terug kan beuken en een leger Zombies uitpoep. Hij gaat in rap tempo van 30 naar 0, zeker als ik zijn Baneslayer Angel jat met Bolas. Misschien moet ik de laatste Mind Spring ook maar cutten om een 2e Titan te kunnen runnen, dat ding is echt belachelijk!

Mijn tweede tegenstander speelt een mono zwart suicide deck met Dark Tutelage en een lading goedkope maar efficiënte spells: Duress, Inquisition of Kozilek, Nantuko Shade, Vampire Hexmage, Sign in Blood, Gatekeeper of Malakir, {=phylactery leech} en een package van Basilisk Collar en Trusty Machete.
Game 1 hou ik zijn board keurig leeg met meerdere Consuming Vapors en Sorin Markov, en win op Grave Titan. Zijn deck is gebouwd om erg snel te zijn, dus ik moet wat goedkopere antwoorden inboarden. Helaas heb ik die niet echt, maar ik besluit 1 Nicol Bolas te vervangen door Slave of Bolas. Dat werkt overigens met Phylactery Lichniet helemaal zoals je in eerste instantie zou hopen: jij hebt geen artifacts met Phylactery counters erop, dus zodra jij hem onder control krijgt met de Slave, moet je hem al weer sacrificen. Op die trigger zou je nog kunnen reageren met Fling, maar helaas, die spelen we niet.
Game 2 houd ik een hand die ik nooit had mogen houden en word daarvoor terecht gestraft. 5 Land, Mind Shatteren Grave Titan heeft totaal geen plays de eerste paar beurten en had ik moeten weggooien. Vervolgens haalt hij beurt 1 met Duress de Shatter weg, en trek ik de eerste 4 beurten alleen maar land. Een snelle en oneervolle afgang. Game 3 Speelt hij beurt 3 en beurt 5 Dark Tutelage en trekt hij zichzelf dood terwijl ik rustig met Mana Leaks en Consuming Vapors zit te wachten. Who needs Bolas anyway?!

Don Vito speelt een Jund versie met Lotus Cobra, een van mijn allerslechtste matchups. Game 1 houd ik een hand met Island, Drowned Catacomb en Everflowing Chalice, in mijn eerste draw trek ik een Island, en maak op beurt 3 een Jace, the Mind Sculptor. Ik Brainstorm en zie in de bovenste 3 kaarten geen enkel land... Jace sterft meteen aan Bloodbraid Elf; Sorin en Liliana kijken vanuit mijn hand stilletjes toe hoe ik kansloos word afgeslacht. Beurt 6 komt een Primeval Titan, en als hij beurt 7 een Violent Ultimatum cast en al mijn land sloopt, scoop ik.
Jace is simpelweg niet goed tegen Jund, dus zowel grote als kleine Jace gaan er uit. Meerdere Chalices is vragen om ellende met Maelstrom Pulse, dus 2 gaan er uit en 2 mogen blijven. Dat geeft ruimte voor 2 Flashfreeze, 3 Doom Blade en een extra Earthquake. Game 2 is saai, hij mulligant naar 4, ik counter zijn beurt 2 Rampant Growth en win makkelijk. Game 3 is net zo saai, ik mulligan naar 6 en blijf de hele game op 2 land steken. Hij gaat Cobra into Bloodbraid into Rampant Growth en sloopt op beurt 6 met Violent Ultimatum weer al mijn land.

Dipstick speelt Mono Rood. Dit duurde 5 minuten waarin hij 2-0 van me won, zonder dat ik iets noemenswaardigs heb gedaan. Tja, dat heb je met dit deck, daarom snel door naar de volgende match!

Kilir speelt GR Ramp met Primeval Titan, Valakut, the Molten Pinnacle en Oracle of Mul Daya, samen met Siege-Gang Commander en een stapel acceleratie zoals Harrow, Explore en Cultivate. We doen allebei de eerste paar beurten niet veel: hij bouwt wat mana op met Explore en dergelijke, ik maak beurt 2 Everflowing Chalice en beurt 3 Jace. Beurt 4 maak ik Jace’s Ingenuity, en beurt 5 leeg ik zijn hand met een Mind Shatter voor 4. Ik houd daarna controle met Consuming Vapors en Mana Leak, maar ondanks brainstormen en heel veel kaartjes trekken, lukt het me niet een Mountain te vinden voor de Nicol Bolas die al tijden in mijn hand zit te wachten tot hij mee mag spelen. Hij heeft inmiddels een Valakut, die met Nicol natuurlijk geen probleem meer is, maar tja, die rode source laat maar op zich wachten... Ik trek ook nog een Earthquake waarmee ik zijn Siege and gang zou kunnen killen, maar gelukkig doet All Is Dust het ook prima. Ik maak nog een Jace, graaf weer eens wat, maar nee, nog steeds geen Mountains. Hij maakt een Primeval Titan, zoekt een tweede Valakut en een Mountain en schiet mijn Sorin af, maar ik vind het allemaal prima. Ik heb een Mind Control op hand, jat daarmee volgende beurt zijn Titan en weet dat ik niet lang daarna eindelijk Nicol erbij kan halen. Helaas, zover komt het niet; ik cast de Mind Control en Kilir verbreekt de verbinding...

Mijn zesde tegenstander speelt UG Turboland, maar of hij speelt een erg slechte versie, of hij kan gewoon helemaal niet spelen... Game 1 gaat hij helemaal los met een gekickte Rite of Replication op zijn Kozilek’s Predator, waarna hij me in 2 beurten doodbeukt. Ik maak zijn hand nog leeg met een Shatter uit angst voor een Overrun-effect, maar hij kan me ook gewoon neerslaan met wat hij al op het board heeft. Ik heb een hand vol dure, leuke spells, maar het komt allemaal te laat en redt me niet van dit board, ik had echt een WoG-effect moeten topdecken.
Ik board wat trage spulletjes uit en gooi er extra Flashfreezes, Earthquakes en All Is Dusts in. Game 2 begint met een staring contest, we durven geen van beiden iets te spelen en zitten op onze counters. Hij maakt een Acidic Slime en sloopt een landje, volgende beurt Rite of Replication erop en hij sloopt nog een landje; shrug. Uiteindelijk maak ik een Planeswalker, die hij inderdaad countert, maar daarna heb ik voldoende mana om dikke threats te spelen en countermana open te houden, en ik win op kaartvoordeel van mijn gekickte Sphinx of Lost Truths.
Game 3 is hij een beetje manascrewed, en als ik zowel zijn Borderland Ranger als zijn Harrow counter, scoopt hij. Jammer, deze games ben ik helemaal niet toegekomen aan de echt vette dingen zoals Nicol of de ultimate van Sorin.

TerugblikIk ben best tevreden over hoe dit deck werkt: als het wint, wint het op gruwelijke wijze, en als het verliest, is het dusdanig kansloos dat ik me niet eens hoef af te vragen of ik iets beter anders had kunnen doen. Er zitten heel veel verschillende kaarten in, dus elke game is wel weer wat anders leuks te beleven. Wel is het duidelijk dat dit geen toernooiwaardig deck is: te veel kansloze matchups, en door de vele one-ofs te inconsistent. Er zitten te veel wincondities in dit deck, en te weinig vroege plays. Als ik dit deck voor een serieus toernooi zou willen ombouwen, zou één Nicol voldoende moeten zijn, Liliana mag waarschijnlijk naar de zijlijn, en meer Ponders of Preordains erin.
Maar laten we wel wezen: dit deck is niet gebouwd om toernooien te winnen, maar om de matches die het wint, op zo fantastisch mogelijke wijze te winnen! Ik heb veel lol gehad met het spelen en bouwen ervan, dit lijkt me nou een typisch deck om met Archenemy samen te spelen. MUHAHAHAHA!!!!

Met duivelse groet,
Dustin.