Dustin (Amsterdam) (33)

13-12-2010 14:07:00

Dit is het vervolg van Deel I.

Na mijn pauze loop ik terug naar het podium om aan de Public Events HJ te melden dat ik terug ben en dat de extra Judges die we van het Main Event hebben geleend, weer terug kunnen naar hun team, als ik word geroepen door een andere Judge die op het Main Event werkt. Hij staat bij een tafel erg ongelukkig om zich heen te kijken en vraagt me of ik de HJ wil halen. Ik vermoed dat zijn ruling wordt aangevochten en dat hij blijkbaar onzeker is over wat hij in eerste instantie heeft gezegd, dus ik vraag voor de zekerheid "Appeal?". Maar dan blijkt dat er iets veel ernstigers aan de hand is... Er werd aan tafel gesproken over het gooien van een dobbelsteen om de winnaar van de match te bepalen, en nadat de HJ uitgebreid met beide spelers heeft gesproken, moet hij helaas overgaan tot het disqualificeren van beide spelers.
Omdat deze zaak nog in onderzoek is bij de DCI, mag ik er inhoudelijk verder niets over zeggen, maar ik wil wel dit pijnlijke voorbeeld aangrijpen om een belangrijke sectie uit de IPG nog eens onder de aandacht te brengen. Improperly Determining a Winner is ten strengste verboden, en wordt bestraft met ten minste een DQ en mogelijk daarop volgend zelfs een suspension. Op toernooien worden de play skills van spelers getest, en het gooien van een dobbelsteen wordt absoluut niet als skill gezien. Stel dit dan ook alsjeblieft nooit voor, en mocht je tegenstander ooit zoiets suggereren, roep dan meteen een Judge; als je dat niet doet, ben jij mogelijk ook schuldig aan Improper Determination en kun jij ook geDQ'ed worden. Ben je bang dat de game in een draw gaat eindigen? Kijk dan op tijd op de klok en voer je speeltempo op; het is ook toegestaan je tegenstander te vragen sneller te spelen. Twijfel je of je tegenstander te traag speelt? Roep een Judge, en vraag hem (eventueel een stukje van de tafel verwijderd) of hij op slow play wil letten. Voorstellen om een dobbelsteen te rollen is een van de snelste manieren om je toernooi te beëindigen; alleen aan het begin van een ronde kijkt niemand vreemd op als je een dobbelsteen of een muntje gooit

De rest van de dag verloopt erg ontspannen: we doen nog een flinke hoeveelheid 8 mans pick ups en het Vintage toernooi gaat van start. Zoals aangekondigd spelen we 5 rondes, ook al zijn er maar 8 man voor dit toernooi... In de 5e ronde hebben we nog slechts 4 spelers over, ze zitten gewoon tussen de pick up spelers, maar het is wel een erg officieel toernooi. Of zo. Enkele spelers zaten tijdens de eerste ronde nog hun decklijst te schrijven, maar ach, op Regular is dat niet eens meer nodig. Wist je trouwens al dat City in a Bottle nieuwe tech is tegen Dredge, dat volledig draait om Bazaar of Baghdad?

Om half tien zit mijn shift er op en begeef ik me met Julien en Christos richting de kantine voor het Judge Dinner. We willen de bordjes volgen, maar Stefan zegt dat hij een handige shortcut weet en stuurt ons een andere richting uit. Na een toeristische bezichtiging van het halve Fortezza da Basso, onder ritmische begeleiding van onze knorrende magen, vinden we uiteindelijk de aangegeven route terug en volgen braaf de pijlen, waarna we snel de kantine binnen lopen om te zien wat de andere Judges voor ons overgelaten hebben. GP's staan onder Judges bekend om hun slechte eten, maar eerlijk gezegd ben ik best tevreden: prima ravioli met blauwe kaassaus, sufgekookte doperwtjes en worteltjes, Italiaanse rauwkost, voor de liefhebber een ongedefinieerde vleesschotel en een of andere rode gehaktsaus, met als toetje heerlijk zoete ananastaartjes. Blijkbaar zijn de culinaire klachten vooral over het vlees; wat is het soms toch heerlijk om vegetariër te zijn.

Op de terugweg van de kantine lopen we nog even langs de toernooilocatie, waar ik met Julien en Christos ga zitten om de dag na te bespreken. Judgen op een Grand Prix is niet alleen bedoeld om te judgen en de spelers van dienst te zijn, een zeer belangrijk onderdeel is ook om jezelf als Judge te ontwikkelen en andere Judges te helpen om te groeien. Dit doen we door mondelinge feedback on the spot, evaluatie na afloop, en het schrijven van reviews over elkaar. Het voelt wat vreemd om op mijn tweede GP al andere Judges te gaan vertellen wat ze beter anders zouden kunnen doen, maar dat hoort bij mijn nieuwe rol als L2. En ach, als docent ben ik wel gewend om advies te geven
Na een kwartier worden we door Frank aangespoord om vooral naar bed te gaan, omdat morgen ook weer een inspannende dag zal worden. Ik pak mijn jas en ga snel terug naar het hotel. Het is pas 11 uur als ik daar aankom, dus ik kan nog zo'n 8 uur slaap pakken voor morgen weer een lange dag begint.

Zondag 28 november
Vandaag sta ik weer op Public Events, maar omdat de GP zelf nog maar zo'n 150 spelers telt, is het PE team opgedeeld in verschillende groepen. Er is een PTQ, een GPT, een Legacy event en weer verschillende 8 man pick ups. Ik zit met maar liefst 10 andere Judges op de pick ups, maar mijn benen doen nog al pijn; mijn doel is dus om vandaag vooral geen runner te zijn, maar anderen het loopwerk te laten doen. Nu hebben we gelukkig ook de beschikking over draadloze communicatie tussen de Head Judge en de vloer, zodat er minder gelopen hoeft te worden en problemen sneller doorgegeven kunnen worden.
Ik begin met het opstarten van wat drafts, wat makkelijke calls en het bestraffend toespreken van spelers die meer dan een kwartier te laat voor hun draft komen opdagen. Ik pik steeds meer Italiaanse woordjes op, en ben erg blij met de 6 jaar van mijn leven die ik heb geïnvesteerd in het leren lezen van Latijn: als Italianen erg langzaam spreken, kan ik ze meestal redelijk verstaan. Ik handel 2 calls in het Italiaans af, geef antwoord in een mengelmoesje van Italiaans, Spaans, Latijn en gebarentaal, maar volgens mij komt de boodschap wel over. Als voor het Legacy toernooi tijd wordt gecalled, vertel ik twee spelers dat er "encora cinque turni addizzionali" zijn, waarna de niet-actieve speler tevreden kijkt en met ANT afgaat.
Op de vorige GP ging ik nog wel eens de mist in met buitenlanders: ik wilde de perfecte ruling maken, en als de speler geen Engels sprak, ging ik meteen op zoek naar een Judge die wel de benodigde taal beheerste. Ik heb nu geleerd om gewoon het lef te hebben dan maar minder perfect, maar wel correct antwoord te geven, en alleen assistentie te vragen als ik er echt niet uit kom. De volgende GP's zijn in Frankrijk, Spanje en Engeland, dus dat moet ook wel goed komen, maar ik maak me een beetje zorgen om GP Praag; ik heb een tijdje een Tjechische vriend gehad, en ik kan nog steeds zijn naam niet correct uitspreken...
Als de HJ van de pick ups met lunchpauze gaat, neem ik tijdelijk zijn functie over. Dit betekent vooral het omroepen van nieuwe toernooien via de microfoon, het via de intercom vragen om een runner, en het omroepen van missende spelers. Voor dit laatste heb ik soms toch wel de hulp nodig van een Italiaanse Judge, het gaat me net te ver om door de microfoon in mijn Hollandsche accent te roepen "Gianluigi Saltimbocca, il suo drafte commenca a tavola cinque cento". Bovendien is het een genot om zo'n klinkerwaterval aan te horen uit de mond van een native speaker.
Als de HJ terug is van zijn pauze, begeef ik me weer op de vloer, voornamelijk als trouble shooter. Als ergens een Judge voor nodig is, maar er is niemand anders die beschikbaar is, spring ik in het gat. En wat ik doe als er even niets beters te doen is? Tafelkleedjes rechttrekken en stoelen aanschuiven. Lege boosterwraps van tafels plukken. Gebruikte papiertjes met levenstotalen verzamelen en weggooien. Tafelkleedjes rechttrekken en stoelen aanschuiven. Judges voorzien van voldoende prijs-boosters. Calls beantwoorden. Tafelkleedjes rechttrekken en stoelen aanschuiven. De neiging onderdrukken spelers te vermoorden die een belachelijke rotzooi achterlaten. Desondanks toch maar hun half opgegeten stukken pizza, lege blikjes Red Bull, en andere niet nader gedefinieerde rotzooi opruimen. Tafelkleedjes aanschuiven en stoelen rechttrekken. En dat alles met een grote glimlach op mijn gezicht, omdat ik het zo fantastisch vind om deel uit te maken van deze Grand Prix!

Ondertussen is het hoofdtoernooi halverwege ronde 14, de voorlaatste ronde voor de cut naar top 8. Omdat ik gevraagd ben de top 8 te judgen, is het nu tijd om pauze te nemen en even goed uit te rusten. Vorige GP ben ik daarmee flink de fout ingegaan: ik wilde geen moment van het toernooi missen, dus ben ik zonder pauze direct doorgegaan naar de top 8, waardoor ik niet meer 100% scherp was en een belangrijke trigger miste; de dag na de GP was ik letterlijk ziek van oververmoeidheid. Deze keer pak ik het verstandiger aan, en dwing mezelf om even rustig in de Judge Room te gaan zitten met een boek. Natuurlijk komt er weinig terecht van lezen, omdat Matteo, een Italiaanse L3, binnenkomt en we een gesprek beginnen over de betekenis en functie van de verschillende Judge levels. Hij heeft zojuist een L2 interview gedaan en helaas moeten besluiten om de Judge niet te laten promoveren; niet omdat die persoon geen goede Judge is, niet omdat hij niet de kennis en capaciteiten bezit om een goede L2 te kunnen zijn, maar omdat wat hij momenteel doet in het Judge Programma veel meer past bij een L1 dan bij een L2. Een L2 Judge is namelijk ook heel erg bezig om andere Judges, met name L1's, te begeleiden en hen te helpen zich te ontwikkelen, is niet alleen een aanspreekpunt voor zijn spelers, maar ook een resource voor collega Judges. Dit zet me aan het denken over mijn eigen rol in de Nederlandse Judge gemeenschap, en ik zie duidelijk punten waar ik me actiever en nuttiger op kan stellen.

Pas na de top 8 zal ik weer tijd hebben om wat te eten, dus ik ruim mijn boek op en wil een broodje halen bij de catering. Ondanks actief turen in de etalage, zie ik geen enkel broodje zonder een of ander soort vleeswaren ertussen. Als ik de juffrouw achter de counter in het Engels vraag of ze een vegetarisch broodje heeft, kijkt ze me niet-begrijpend aan. OK, dan maar weer in mijn beste Italiaans: Per favore, uno panino senza carne. Ik krijg een broodje tonijnsalade en een blikje Red Bull, waarmee ik bij enkele andere Judges aanschuif. Kans om rustig van mijn lunch te genieten krijg ik natuurlijk niet: Nico Glik, een beruchte L3 uit Spanje, heeft een mooie regelvraag voor ons. Alessandro valt aan met een Hill Giant, een face down Akroma, Angel of Fury en een geanimeerde Mutavault. Zijn tegenstander blockt niet, Alessandro cast een Mirrorweave en verder doen beide spelers niets meer; hoeveel damage doet hij als hij met Mirrorweave de Hill Giant Target? Hoeveel als hij de face down Engel kiest? En de Mutavault? Ik zal eerlijk bekennen dat ik slechts 2 van de 3 goed had...




Het is buiten behoorlijk koud en het regent genadeloos, maar ik geef aan mijn verslaving toe en trotseer gedurende 5 minuten de kou om van wat "frisse lucht" te genieten. Ik ben helemaal klaar voor de top 8, nu nog uitvinden welke spelers er in zitten! Er staan nog 40 minuten op de klok voor ronde 15, de top 8 Judge meeting begint pas over 20 minuten, dus ik heb nog even de tijd om op de GP te Floor Judgen, iets wat ik het hele weekend nog niet gedaan heb. Meteen is het raak: een speler vergeet de upkeep trigger van Molten-Tail Masticore en trekt een kaart. Niet alleen moet hij nu verplicht de default actie uitvoeren en zijn kostbare Masticore saccen, ook krijgt hij een Warning voor Missed Trigger. Dat wil zeggen, als hij hoogstens 1 keer eerder een Warning voor deze overtreding heeft gehad gedurende dit toernooi, want anders zal de HJ hem upgraden naar een Game Loss. Ik check dit met de scorekeeper, maar gelukkig blijkt dit zijn eerste Warning voor Missed Trigger te zijn, krijgen ze 1 minuut extra speeltijd in deze ronde en kunnen ze verder met hun game.

Voor de top 8 zijn er maar liefst 5 Judges: L4 Head Judge Nick Sephton, al zal hij hopelijk geen actieve rol hoeven spelen, L3 Team Leader Diego Fasciolo, en 3 L2's: Walter, Sebastian en ikzelf. Diego heeft de top 8 tot in detail voorbereid en benadrukt dat dit vooral een show is, dat het belangrijkste is om de spelers en toeschouwers optimaal van dienst te zijn en te entertainen. Een visie waar ik me volledig ik kan vinden! De drafttafel staat al klaar, recht voor het Main Event podium, en wij maken 4 tafels leeg voor deckconstructie. De decklijsten voorzien wij vast van de namen van de spelers en verdelen ze over de tafels, Sebastian wordt er op uit gestuurd om zo veel mogelijk tokens te verzamelen (zodat voor alle spelers duidelijk is wat er precies op het battlefield gebeurt, en ze niet hoeven te raden wat die lege sleeve of rules tip card voorstelt), en ik ga op zoek naar de tijdtabel voor de draft. Ja, ik had de eer om de top 8 draft te mogen callen!
De draft verloopt soepel, deckconstructie gaat lekker snel en de spelers en Judges verzamelen zich in de inmiddels opgebouwde arena. Diego gaat echt erg ver in zijn service: hij table judget bij Pierluigi (de uiteindelijke winnaar van de GP), en geeft met poison tokens aan hoe geïnfecteerd zijn tegenstander inmiddels al is. Ik moet twee top 8 spelers uitleggen hoe Perilous Myr werkt: hij Shockt alleen als hij naar de graveyard gaat, dus als Jörg Unfried met Mimic Vat een kopie maakt die EOT wordt exiled, mag hij geen 2 damage doen. Zo zie je maar, je hoeft niet alle regels te kennen om top 8 op een GP te halen. Uiteindelijk kost een ander misverstand over de spelregels Jörg wel de game en daarmee meteen ook de match: Nicola Landoni heeft een Tempered Steel en een Grand Architect liggen en valt aan met een horde artifact creatures. Hij maakt een van zijn artifact creatures blauw, waardoor dat creature zowel +1/+1 van de Architect als +2/+2 van de Tempered Steel krijgt; het veranderen van kleur staat volledig los van het type, denk maar aan de vele gekleurde artifacts van Esper uit Shards of Alara. Daarmee krijgt Nicola precies genoeg damage door om Jörg naar 0 te slaan, terwijl zijn eigen library helemaal leeg is en hij dus op sterven na dood is. Ik bevestig dat die miezerige 1/1 doorkomt voor 4 damage, en Jörg is erg unzufrieden.


GP finalist Nicola Landoni

In de halve finale judge ik bij Shuhei Nakamura aan tafel, en geniet van de concentratie waar hij mee speelt en de professionele manier waarop hij zonder een woord te zeggen overduidelijk communiceert met zijn tegenstander. Hoewel de match inhoudelijk erg interessant is, heb ik er als Judge verder weinig over te melden dat niet al uitgebreid in de officiële coverage beschreven staat.


GP winnaar Pierluigi Aceto

Diego kan de finale prima in zijn eentje af, dus voor mij is hiermee het officiële gedeelte van de GP voorbij. Ik begeef me deze keer via de kortst mogelijke route naar de kantine, om mijn knorrende maag tevreden te stellen met een fantastische vegetarische lasagna. Veel te vet en veel te zout, precies waar ik op dit moment behoefte aan heb! De kikkererwtensoep en de rauwkost zijn smakeloos, maar een tweede portie lasagna stilt de laatste honger. Ik sluit af met een prima panna cotta en begeef me terug naar de scorekeeper, om mijn compensatie op te halen. Het felbegeerde mapje foils bevat onder andere 2 Wasteland s, Polluted Delta en tal van andere goodies; tevreden en voldaan begeef ik me naar het hotel, waar tal van andere Judges moe en gelukkig onderuitgezakt in de lobby hangen.


Er is al een flinke pot EDH bezig, maar ik speel liever een paar matches Standard tegen Stefan. Mijn geleende Valakut Ramp deck blijkt in mijn handen niet opgewassen tegen zijn Quest for the Holy Relic, maar het voelt verdomd goed om eindelijk weer eens zelf kaarten in handen te hebben. Ik klets nog wat met de Duitse Judges, ga even mee de kroeg in, maar tegen enen is mijn energie echt helemaal op en besluit ik mijn bed in te duiken. Als ik van de bar terug naar het hotel loop, merk ik pas goed hoe moe ik ben en hoe pijnlijk mijn benen aanvoelen; hoe jammer het ook is, morgen ga ik niet meer de stad in, maar ga ik lekker uitslapen. Ik zet de wekker op 11 uur, zodat ik rustig kan douchen, tas inpakken en om 12 uur uitchecken.

Maandag 29 november
Als ik wakker word, komt net mijn kamergenoot Emmanuel terug van het ontbijt. Vreemd genoeg is dit de eerste keer in het hele weekend dat we elkaar echt spreken: telkens hadden we een net iets andere shift waardoor we elkaar voortdurend mis liepen. We kletsen nog even voor hij er vandoor rent om zijn vliegtuig te halen, en zijn het er hartgrondig over eens dat dit weer een zeer geslaagd toernooi was, en we ons al verheugen op Parijs. Ik spring onder de zeer teleurstellende douche, pak mijn tas in, en tref in de lobby een aantal Judges, die me uitnodigen mee te gaan lunchen in een zeer exclusief restaurant. Ik verzwijg dat dit eigenlijk mijn ontbijt is... Ik bevind me in zeer vooraanstaand gezelschap: niemand minder dan L5 Riccardo Tessitori, zijn echtgenote en Wizards functionaris Christiana Dionisio, onze eigen L4 Frank Wareman (die HJ zou zijn van de GP maar door de sneeuwstorm helaas vast zat in Frankfurt), L4 Nick Sephton (die Franks rol als HJ met verve heeft overgenomen), Andreas Jepsen (de nieuwste L3, die de PTQ van zondag heeft geheadjudged), en Gianluigi en Lucio, twee Italiaanse L2's die me vol passie alles vertellen over de Toscaanse keuken. Als je hebt meegeteld, zaten we inderdaad met exact 8 personen rond de tafel... maar Riccardo's voorstel om een boosterbox te halen, werd unaniem afgeschoten. Ik geniet van een heerlijk ontspannen conversatie, begeleid door een romige risotto ai funghi porcini, gevolgd door een ruime portie melanzane alla parmigiana: in de oven gebakken gefrituurde aubergine met tomatensaus en Parmezaanse kaas. Gretig dep ik de laatste restjes saus van mijn bord met een stuk pane sciocco, een zoutloos en smakeloos Toscaans brood, dat zijn naam ( "stom brood" ) eer aan doet. Ik heb er absoluut geen spijt van dat ik het ontbijtbuffet heb overgeslagen...

Helaas is het nu echt tijd om te gaan; ik heb met Nai Jai afgesproken op het busstation, en samen begeven we ons naar het vliegveld. Onze vlucht heeft 40 minuten vertraging, ik heb een ruime hoeveelheid boosters in mijn tas, dus we vermaken ons prima met een Winston draft, die Nai Jai overigens overtuigend wint. Gelukkig hebben we verder geen last van de weersomstandigheden en arriveren we behoorlijk op tijd op Schiphol, waar we opeens midden in de sneeuw staan. Een behoorlijke overgang van het redelijk warme Florence, maar ik vind het witte uitzicht fantastisch.

Thuis knuffel ik uitgebreid mijn katje Luce (Italiaans voor (levens)licht), kijk nog een keer naar mijn foils en kruip in bed. Ik ben erg tevreden met dit fantastische weekend: een mooie stad gezien, heerlijk gegeten, lekker gejudged, veel leuke mensen gesproken, een hoop nieuwe ervaringen opgedaan, vol inspiratie voor komende Magic toernooien, en ontzettend veel zin in de volgende Grand Prix. Met kramp in mijn kuiten en glimlachspieren val ik voldaan in slaap, om pas erg laat de volgende middag weer wakker te worden. Luce ligt heerlijk spinnend op mijn buik, en ik besef me maar weer eens hoe fantastisch het is om Judge te zijn en van dit soort ervaringen te mogen genieten. Ik aai de kat over haar kopje en heb medelijden met al die arme spelers: ik kan me niet voorstellen dat zij ook maar half zo veel plezier hebben gehad als ik!


A la prossima! Bedankt voor het lezen, greetz,

Dustin (L2, Amsterdam).