Dustin (Amsterdam) (33)

6-12-2010 13:04:00

Woensdag 24 november
Een goede voorbereiding is het halve werk, dus vandaag staat in het teken van alles wat een Judge nodig heeft vóór een Grand Prix. Dat betekent onder andere zwarte t-shirts wassen en strijken, de plooien in mijn Judge shirts rechttrekken en schoenen poetsen. Oh ja, en wat documentjes doornemen: als Judge moet je flink wat kennis paraat hebben Dat varieert van de Comprehensive Rules (hoe zou het spelletje moeten gaan), tot de IPG (hoe los je een overtreding/fout tijdens een Competitive event zoals het Main Event van de GP op), de GFCE (Guide to Fixing Common Errors, zelfde als de IPG maar dan voor Regular), de MTR (Magic Tournament Rules, oftewel de logistiek rondom het spelletje). En voor de zekerheid ook nog maar de FAQ voor Scars, aangezien het formaat Sealed Deck met zal zijn. De andere belangrijke voorbereiding is voldoende slaap, aangezien slaap een schaars goed is gedurende zo'n toernooi. Maar ja, er is altijd meer om te lezen, dus dat op tijd naar bed gaan is er helaas een beetje bij ingeschoten.

Donderdag 25 november
Ik vind het zonde om drie dagen lang in een van de mooiste steden van Italië te zijn en niets anders te zien dan de toernooilocatie, dus ik vertrek vandaag vast om ook nog een dagje de toerist uit te kunnen hangen. Als ik op Schiphol sta in te checken, ontmoet ik Nai Jai, die blijkbaar hetzelfde briljante idee had.
In het vliegtuig klap ik als een geroutineerd zakenman mijn laptop open om nog snel even wat documenten door te nemen, en mijn Team Meeting van morgen voor te bereiden. Na een bijzonder productieve vlucht arriveren we in Florence, droppen onze bagage in onze respectievelijke hotels en zijn klaar voor een dag in de stad! De weersverwachting was erg ongunstig: 6 graden en regen, maar gelukkig is de praktijk een stuk zonniger: 10 graden en droog, dus dat is al de eerste meevaller van vandaag.
Waar wij in Nederland gewend zijn aan fietsers, is in Florence de scooter het meest geziene transportmiddel. Op veel parkeerplaatsen staan ellenlange rijen scooters naast elkaar, bij stoplichten vertrekt eerst een stoet scooters voor de auto's kans krijgen om weg te rijden, en bij het oversteken van een zebrapad let ik meer op scooters dan op auto's. Ik krijg de indruk dat zebra's vooral worden beschouwd als decoratief element, zonder enige praktische betekenis; ik ben dankbaar voor de nieuwe Judge-shirts.
In Florence zijn er 4 dingen die je absoluut moet doen: ijs eten, de Duomo bezichtigen, de David van Michelangelo bewonderen, en ijs eten. We beginnen met het eerste punt op de agenda, en ik geniet van de beste Panna Cotta en Gianduia Bianca die ik ooit heb gehad. De Duomo is een waanzinnig bouwwerk, met een erg grappige fresco in de 100 meter hoge koepel: een trompe l'oeil waarin wordt gesuggereerd dat er nog een koepeltje bovenop zit. Nai Jai weet in zijn reisgids te vinden dat de fresco geïnspireerd is op de Divina Comedia van Dante en een artistieke weergave is van het Laatste Oordeel. We beklimmen ook de toren, om vanaf het dak een prachtig overzicht te hebben over de hele stad. Het lijkt wel alsof er al honderden jaren niets veranderd is, de rustieke huisjes liggen tegen een weelde aan groene heuvels, en doen me wel wat denken aan sommige gravures van Escher.
Een ander hoogtepunt is natuurlijk de David, die nog indrukwekkender is dan ik me op basis van plaatjes in boeken had voorgesteld: het marmeren beeld is prachtig, enorm, perfect tot in elk detail, overweldigend groot, maar tegelijkertijd ook bedrieglijk eenvoudig; ars adeo latet arte sua. De 10 euro entree voor de Galleria dell'Accademia is niet kinderachtig, zeker niet als je je beseft dat het museum verder niet zo'n heel uitgebreide collectie heeft. Gelukkig is het merendeel van die collectie wel laat-Middeleeuwse religieuze kunst, een van mijn favorieten. Een overdaad aan bladgouden aureolen op perspectiefloze bijbelse taferelen en ontelbare afbeeldingen van een tweedimensionale Jezus aan een plat kruis. Kortom: als je zelf een keer naar Florence gaat en je deelt mijn vreemde artistieke voorkeuren, dan is dit echt een aanrader!


David, Michelangelo, 1504 en rechts De aanbidding der wijzen, Fra Lorenzo Monaco, ca. 1422

Na al deze kunst en het beklimmen van meer dan 450 treden, hebben we wel weer een ijsje verdiend, en deze is nog bijzonderder dan de vorige: ik kies voor chocolade ijs met rode peper en een lokale specialiteit: Cannoli Fiorentina, een knapperig deegrolletje gevuld met room en vruchtjes, en dat dan door vanilleijs heen gemalen. Jummie!
Na een kop koffie besluiten we om even in de lounge van het hotel te relaxen, waar Nai Jai zijn mail checkt en ik nog een laatste keer de IPG doorlees en mijn Team Meeting praatje afrond. Ondertussen ontpopt Nai Jai zich tot een prima reisleider en zoekt een goed restaurant in de buurt, en vindt ook nog uit wat de locale specialiteiten zijn: witte truffel en Trippa alla Fiorentina, een soort T-bone steak. Helaas, ik eet geen vlees, dus die tweede specialiteit moet ik aan mijn neus voorbij laten gaan. Maar als primo nemen we beide de linguine (heel fijne pastasoort) waar aan tafel royaal verse witte truffel overheen geschaafd wordt. De geur is overweldigend, de smaak heerlijk, en de pasta supervers en al dente. De secundo is gepaneerde en gegrilde vis, heel puur bereid, en ook een genot. Na alle ijs van vandaag besluiten we het dessert over te slaan en vroeg ons bed in te gaan.

Vrijdag 26 november
Vandaag gaat de wekker pas om 9.30 uur, een ongekende luxe die ik de komende dagen zal moeten ontberen... Het ontbijt in het hotel bestaat uit slappe koffie en slap brood, dus ik besluit om in de stad in een van de vele bakkerijtjes een beter maaltje bijeen te scharrelen: een panino van mozzarella en spinazie, met een heerlijk verse Cannolo (deze keer niet door ijs heen gemalen, maar afgewerkt met geconfijte sinaasappel en chocosnippers), natuurlijk vergezeld van echte Italiaanse espresso.

Goed gevoed en uitgerust begeef ik me rond het middaguur naar de toernooilocatie; ik verwacht een saaie industriehal of een enorm conferentiecentrum, maar nee, we zitten hier natuurlijk wel in het oude gedeelte van Florence! Het Fortezza Da Basso is inderdaad een oud fort, en nadat je door allemaal ondergrondse spelonken bent gewandeld, kom je opeens midden in een moderne zaal terecht, propvol allerhande magische electronica en enorme Magic versieringen.
Voor mijn shift om 14.00 uur begint, heb ik tijd om gezellig met andere Judges te zitten, te kletsen en spelletjes te spelen. Riccardo Tessitori, L5 uit Italie, staat bekend als meester in Liar's Dice, en neemt altijd en overal een stapel plastic bekertjes en een doosje dobbelstenen mee. We beginnen met 6 man, maar gaandeweg breidt de groep zich steeds verder uit, tot we uiteindelijk met 10 man rond de tafel zitten. Ik verlies vrij snel twee van mijn dobbelstenen, maar voordat Riccardo ook mijn laatste weet op te eisen, is het tijd om echt aan de slag te gaan; saved by the bell.
Vrijdag is de dag voor de echte Grand Prix van start gaat, en worden er eigenlijk maar twee soorten toernooien gehouden: 32-mans single elimination GPT's, oftewel grinders, en de Super Friday Night Magic. Ik ben Head Judge van de SFNM, waarvoor ik me grondig heb voorbereid. Zo'n toernooi is wat sfeer betreft vergelijkbaar met een Prerelease, maar dan een stuk groter. Op mijn vorige GP in Bochum, een maand geleden, waren er 143 spelers en werkten we met een team van 6 judges, dus ik verheug me er erg op!
Maar voor het zo ver is, help ik de rest van de middag mee in het Deck Check Team voor de GPT's: decklijsten tellen en, ja, decks checken. Persoonlijk vind ik dit het minst leuke van alle Judge werkzaamheden, maar het is belangrijk om te garanderen dat alle toernooien eerlijk verlopen. Ik werk samen met William, en we verdelen de taken: ik kies een tafel en haal de decks op, terwijl hij uitvogelt hoe de spelers aan die tafel heten en hun decklijsten uit de map haalt. Er gebeurt weinig spannends, we vinden geen fouten, niemand die we checken is vergeten om te desideboarden. Gelukkig is het op de vloer bezig zijn slechts een van de vele aspecten van Judgen op een Grand Prix: minstens net zo belangrijk is het om contact te hebben met andere Judges uit andere landen, die weer compleet andere ervaringen en ideeën hebben.
We hebben bijvoorbeeld 2 decklijsten zonder naam en DCI-nummer, waardoor we moeten uitvogelen wie welke lijst speelt. In dit geval valt het best mee: er zijn maar 32 spelers, de ene decklijst is RW Metalcraft en de andere BG Poison, dus met een simpele blik op het battlefield is makkelijk vast te stellen welke naam op welke lijst hoort. Het is echter wel een overtreding: Failure to Follow Official Announcements, aangezien de Head Judge duidelijk heeft gezegd dat iedereen naam en nummer op de lijst moet zetten. Volgens de IPG is de standaard penalty hiervoor een Warning, maar de HJ wil dit upgraden naar een Game Loss, zoals hij ook al tijdens de player meeting heeft aangekondigd.
Er ontstaat een leuke discussie: de HJ blijft erbij dat hij hier een Game Loss voor wil geven, omdat het een grote verstoring van het toernooi oplevert. 2 Judges zijn een tijdje bezig met uitzoeken wie welke lijst heeft, waardoor ze niet op de vloer kunnen zijn en andere spelers kunnen helpen indien nodig. Een foutief ingevulde decklijst levert sowieso een Game Loss op, en het niet invullen van je naam kan als fout worden beschouwd (als je vergeet basic land op te schrijven, krijg je ook een Game Loss). Ik ben het daar niet mee eens: hier is geen sprake van een Deck/Decklist Problem, er is geen mogelijkheid tot misbruik, de integriteit van het toernooi wordt niet in gevaar gebracht, dus ik zie geen reden om af te wijken van de IPG. We betrekken steeds meer Judges bij de discussie, tot uiteindelijk Riccardo het verlossende woord spreekt: je mág als HJ best afwijken van de IPG, bijvoorbeeld als het extreem veel tijd kost doordat de helft van de spelers geen naam heeft ingevuld, maar de laatste keer dat hij zelf een Game Loss hiervoor heeft uitgedeeld is alweer meer dan 5 jaar geleden.

Rond half vijf verlaat ik de GPT om me verder voor te bereiden op de SFNM. Gedurende deck constructie zal ik hulp krijgen van een Logistics Team onder leiding van Walter, een Italiaanse L2 die expert is op het gebied van logistiek. We kiezen een gebied in de buurt van het podium waar voldoende tafels vrij zijn, bepalen waar de pairing boards komen te staan, zorgen voor een ruim voorzien land station, en bereiden boosterboxen voor. Als je 140 spelers allemaal 6 boosters moet geven, scheelt het een hoop tijd als alle dozen al opengemaakt zijn en de boosters in setjes van 6 bij elkaar zitten.
Om vijf uur wil ik een team meeting houden, maar het blijkt dat de Public Events manager nog niet precies weet wie in mijn team zullen zitten. Jammer, want ik heb een uitgebreide meeting voorbereid waarin ik de verschillende taken wil verdelen, benadrukken dat het erg belangrijk is om de rondes zo snel mogelijk in elkaar over te laten lopen, en de Judges eraan wil helpen herinneren dat we hier ook zijn om met elkaar lol te hebben en van elkaar te leren. Maar goed, die meeting kan best wat worden ingekort, als ik maar eenmaal weet met wie ik mag samenwerken. Ik ga bij de PE manager nog maar eens vragen wie er beschikbaar zijn, en vooral hoeveel Judges hij kan missen. Ik krijg als antwoord dat ik eerst maar eens bij de Scorekeeper moet checken hoe het staat met de inschrijvingen, en daar krijg ik de eerste schok: 20... maar ik houd goede moed, misschien zijn Italianen erg laks met op tijd inschrijven. Enfin, als om kwart voor zes de inschrijving formeel wordt gesloten, heb ik exact 40 spelers en 1 Floor Judge (maar geen tijd meer om hem te instrueren). Hmmm. Ik doe Prereleases van 50 man in mijn eentje, dus dit gaat niet bepaald de uitdaging worden waar ik op hoopte. Maar wel een prima gelegenheid om mijn eigen stijl volledig te kunnen laten zien!
Ik houd een kort welkomstpraatje en we beginnen met het uitdelen van de boosters. Halverwege vraagt een van de spelers of het de bedoeling is dat ze Engelse decklijsten hebben, maar Italiaanse boosters krijgen. Mijn antwoord is dat ik geen idee heb waar die Italiaanse boosters vandaan komen, dat ze niet gebruikt horen te worden voor SFNM, en dat we het product gaan vervangen. Dit levert meteen aan het begin al een vertraging van 15 minuten op... maar gelukkig houden we de ontspannen sfeer er goed in en doordat we verder alles goed voorbereid hebben, zijn er verder geen vertragingen. 9 Spelers hebben zich tussen 17.45 en 18.00 nog aangemeld, waardoor we uiteindelijk met 49 spelers en een kwartier te laat van start gaan.
De SFNM verloopt zonder verdere noemenswaardigheden: een paar regelvragen, wat communicatieproblemen tussen Italiaanse en Franse spelers, en ik gebruik de tijd om met spelers te kletsen en mijn Italiaans wat op te vijzelen. Vanmorgen heb ik geleerd om "un caffe, per favore" te bestellen, nu leer ik om vergezeld van een overdaad aan armbewegingen "encora dice minuti en questo turno" te roepen als er nog 10 minuten op de klok staan. Als ik de tweede ronde opstart met "potete commencare" krijg ik een hoop geamuseerde blikken, maar gelukkig kan een Italiaanse Judge bevestigen dat ik niet zojuist in het Italiaans heb lopen schelden.
Tegen de tijd dat ik de laatste FNM-foil heb uitgereikt, is de 13e GPT nog steeds bezig met de finale, dus het doel om alle spelers een leuke avond te bezorgen en de Judge staff niet onnodig lang wakker te houden, is bereikt. Weliswaar heb ik niet de kans gehad om een voor mijn doen grote groep Judges te leiden of een toernooi met meer dan 100 spelers te Head Judgen, maar de voorbereiding was leerzaam en het toernooi zelf was erg leuk.

Zaterdag 27 november
Na een korte maar goede nacht, een matige douche en een belabberd ontbijt, begeef ik me naar de site voor de Judge Meeting die om 7.30 uur begint. Het is erg indrukwekkend om de zaal volledig leeg te zien: eindeloze rijen tafels en stoelen, alle tafelkleedjes en tafelnummers loodrecht, geen enkele rondslingerende Magic kaart. Nog een paar uur en bijna 1300 spelers zullen langzaam maar zeker alles in een chaos proberen om te toveren; onze taak als Judges is om er voor te zorgen dat ook aan het einde van de dag de zaal nog toonbaar is.
Vroeger heette alles wat niet het hoofdtoernooi was "Side events", maar tegenwoordig noemen we het Public Events. Helaas beschouwen veel Judges PE als minder interessant of zelfs minderwaardig dan het hoofdtoernooi, maar ik vind dit juist het leukste om te doen en heb expliciet gevraagd om op Public te worden ingedeeld. Je hebt meer contact met de spelers, de sfeer is relaxeder, en je hebt meer overzicht en controle over de toernooien als geheel; als je op de GP zelf zit, doe je maar een klein en zeer specifiek deel van het toernooi, zoals Deck Checks, Logistics of Paper. Public Events zijn veel chaotischer, omdat je alles tegelijkertijd moet doen, en bovendien voor heel veel toernooitjes tegelijkertijd.
Diego, een Italiaanse L3, is de PE manager en geeft zeer gedetailleerde instructies over hoe hij alles wil organiseren. Zo wil hij alle boosterprijzen op het podium houden en niet aan de Judges meegeven, een systeem waar ik het niet mee eens ben en wat we gelukkig gedurende de dag aanpassen: Judges lopen allemaal met een stapeltje boosters op zak om de kleine prijzen uit te keren, de grotere prijzen moeten wel gewoon bij het podium worden geïnd. Dit soort kleine organisatorische aspecten kunnen het verschil maken tussen een soepel en een stroef event, maar hopelijk merken de spelers nooit dat er over dit soort dingen nagedacht wordt. De onzichtbare aspecten van judgen zijn net zo belangrijk als de zichtbare!

De dag begint met 8-man single elimination pick up toernooien: voornamelijk boosterdraft, maar er gaan ook enkele Standard en Legacy toernooien van start en zelfs een 2HG booster draft. Diego is de man bij de printer en achter de microfoon, hij start de toernooien op en stuurt spelers naar de juiste tafel. Hij heeft een erg handig programma om de tafelindeling en beschikbaarheid van tafels bij te houden, zodat we de beperkte ruimte efficiënt kunnen benutten. 1 Judge staat met het clipboard in de hand uitslagen op te nemen, 2 andere Judges floaten om rulings te maken, en ik ben runner. Ik schat dat ik deze dag minstens 10 kilometer heb gelopen, telkens op en neer van het podium naar het speelgebied met 24 boosters, seatings en pairings, dan weer terug naar het podium om missende spelers via de microfoon op te laten roepen, terug naar de tafels om te checken of het toernooi inmiddels al gestart is, en dan weer naar het podium voor de volgende set boosters en pairings. Fysiek erg vermoeiend en geestelijk weinig uitdagend, dus na 2 uur wissel ik van rol met een andere Floor Judge en begeef me op de vloer om rulings te maken en vooral om rotzooi op te ruimen en tafelkleedjes recht te trekken.
Op een gegeven moment hoor ik op regelmatige intervallen het commando "draft", wat me erg verbaast: draft is pas op dag 2 van de GP... Het blijkt dat een tafel zelf een speler heeft aangewezen om de draft te callen, iets wat in Italië blijkbaar veel vaker gebeurt. Ik vind het prachtig om te zien en blijf geamuseerd staan toekijken, waarop de caller me bezorgd vraagt of het wel mag. Natuurlijk mag dat, zolang alle spelers in de draft het prettig vinden; graag zelfs! Ik vind het een mooi idee, omdat je daarmee voorkomt dat boosters door elkaar raken of dat één trage drafter de hele boel ophoudt. Ik heb dit nog nooit eerder gezien, maar later weet Riccardo te bevestigen dat het niets ongebruikelijks is in de Italiaanse Magic scene.

Inmiddels zijn we ver voorbij het middaguur, beginnen spelers uit het hoofdtoernooi te droppen, komen er meer mensen binnenwaaien en wordt het drukker bij PE. We krijgen versterking van 2 Judges die van Deck Checks zijn overgedragen aan PE, zodat ik wat Judges op pauze kan sturen. Ik neem tijdelijk de rol van HJ van 2HG Sealed over, maar het blijkt dat daar het een en ander mis is gegaan... Er zijn slechts 2 Judges voor 29 teams, en zeker tijdens de eerste ronde is dat gewoon te weinig; Diego heeft er niet aan gedacht een 3e Judge toe te wijzen om te helpen, en de HJ van dit event heeft niet op tijd om assistentie gevraagd. Hierdoor zijn de decklijsten pas tijdens de tweede ronde geteld, en kunnen ze pas aan het begin van de derde ronde gefixed worden. Tot overmaat van ramp blijken ook nog eens niet minder dan 6 lijsten een probleem te hebben... Blijkbaar is tijdens de player meeting niet voldoende aandacht besteed aan het invullen van de lijsten, en is bij het ophalen onvoldoende gecontroleerd of iedereen wel namen, DCI-nummers en basic land heeft genoteerd. Daarnaast is om onduidelijke redenen het toernooi nu al 40 minuten uitgelopen. Een pijnlijk maar belangrijk leermoment.
Ik regel snel 2 extra Judges van het Main Event om een paar minuten te helpen met het fixen van de decklijsten, om verdere vertraging zoveel mogelijk te beperken. Iedere Judge krijgt 1 decklijst om te fixen, en voor de pairings gepost worden, kijkt iedereen snel op welke tafel hij moet zijn. We hangen de pairings voor ronde 3 op, maar al snel komen meerdere spelers klagen dat de pairings niet kloppen: het team dat vorige ronde de bye had, heeft nu weer de bye, spelers worden weer tegen dezelfde tegenstanders gepaired en al snel blijkt dat de scorekeeper me simpelweg nogmaals de pairings van ronde 2 heeft gegeven, terwijl we al in ronde 3 zitten. Ik kies voor een leugentje om bestwil en vertel de spelers dat we iedereen opzettelijk weer even aan dezelfde tafel hebben neergezet, omdat we voor aanvang van de derde ronde een groot aantal ernstige decklist problemen moeten oplossen. Ik verzoek iedereen rustig te gaan zitten en beloof dat zodra de problemen zijn opgelost, we de echte pairings voor de derde ronde zullen posten.
Terwijl de andere Judges de decklijsten in orde maken (het is REL Regular, dus gelukkig hoeven we geen Game Losses uit te delen), ren ik naar de scorekeeper om uit te vinden wat er is misgegaan. Het blijkt om een heel simpel foutje te gaan: hij is vergeten nieuwe pairings te maken voordat hij op "print pairings" drukte, dus ik heb inderdaad de pairings van ronde 2 gekregen. Na een simpele druk op de juiste knoppen krijg ik binnen een minuut de nieuwe pairings en kan het toernooi verder.
Tegen het einde van de ronde komt de oorspronkelijke 2HG HJ terug van zijn pauze, en ik besluit hem te helpen met de end of round procedures voordat ik zelf lunch pauze neem. Als de tijd in de ronde voorbij is, hoor ik een onaangename verrassing: hij kondigt aan dat het actieve team de beurt afmaakt en er daarna nog vijf extra beurten zijn. Echter, voor 2HG zijn er volgens de MTR slechts 3 extra beurten... wat een klein deel van de 40 verloren minuten verklaart. Enfin, het is betere customer service om dan ook maar in de vierde en laatste ronde 5 beurten te geven in plaats van 3, die paar minuten maken dan ook niets meer uit.
Als de correcte pairings voor ronde 4 zijn gepost, heb ik zelf een klein uurtje pauze; tijd om te eten en vooral om te zitten en mijn benen wat rust te gunnen. De lunch is fantastisch: op vorige toernooien moesten we het meestal doen met kleffe broodjes of slappe pizza, maar hier is een uitgebreid assortiment panini, echte pizza en een keur aan zoetigheden waar de lokale banketbakker een puntje aan kan zuigen. Ik ga voor een focaccia met mozzarella en gegrilde groenten (voor slechts 2,80 euro!), een mini-taartje met abrikozen en een dubbele espresso. Ik schuif aan bij een groepje andere Judges en we kletsen wat over de ervaringen op de GP tot zo ver, interessante regelvragen en bijzondere calls.

Aan het einde van zijn tegenstanders beurt activeert Antonio zijn Origin Spellbomb en betaalt door zijn enige ongetapte mana source, een Plains, te tappen. Hij legt een token in het spel en trekt een kaart... Op REL Regular is dit simpel te fixen: leg een random kaart uit Antonio's hand terug bovenop zijn library, kijk hem bestraffend aan en maak duidelijk dat hij volgende keer beter moet opletten. Op REL Competitive is het een stuk ernstiger: dit is Drawing Extra Cards, dus Antonio krijgt een Game Loss. Simpel, toch?
De moeilijkheid zit hem er in dat het alleen Drawing Extra Cards is, als een speler meer kaarten trekt dan hij zou mogen, en er niet direct daaraan voorafgaand een Game Rule Violation of Player Miscommunication is geweest. Je zou hier kunnen beweren dat Antonio de Origin Spellbomb verkeerd heeft gebruikt en bijvoorbeeld dacht dat het sacrificen voor een token gratis was, wat een GRV zou zijn. Een GRV is meer van toepassing als Antonio de cost betaalt met , of de Spellbomb sact, betaalt en zegt "Ik maak geen token maar trek alleen een kaart". Daarom is het altijd ontzettend belangrijk om te vragen wat er gebeurd is en waarom het zo gegaan is; een goede Judge stelt misschien wel meer vragen dan hij antwoorden geeft.



Nog een regelbommetje: Horizon Spellbomb. Alfredo sact de bom, benoemt de "draw a card" trigger en betaalt , en zoekt vervolgens een landje uit zijn deck... terwijl de correcte volgorde is om eerst een kaart te trekken en dan pas te zoeken. Op Regular is het weer eenvoudig: maan Alfredo om beter op te letten, schud de kaart terug en doe het deze keer in de correcte volgorde. Op Competitive is het lastig: is dit Missed Trigger of Game Rule Violation? De soort overtreding bepaalt namelijk welke fix je kunt toepassen, en dat is hier een groot verschil. Missed Trigger laat de trigger van het kaart trekken alsnog op de stack gaan en voelt als de makkelijkste oplossing, maar er is hier helemaal geen gemiste trigger, alleen een verkeerd uitgevoerde trigger. Dat is dus duidelijk GRV, maar hoe fix je dat? Met toestemming van de HJ (of Teamleader) mag je terugdraaien, dus het landje wordt teruggeschud in het deck, Alfredo trekt een kaart, zoekt alsnog een landje en schudt weer zijn deck. Met het op en neer lopen naar de HJ en al het schudden gaat wel een hoop tijd verloren, dus waarschijnlijk krijgen ze een paar minuten extra tijd, wat het hele toernooi kan vertragen. Onderschat nooit het gevaar van bommen!


Volgende week deel II van dit reisverslag! Bedankt voor het lezen, greetz,

Dustin (L2, Amsterdam).



Inmiddels staat ook Deel II online!