Pascal den Hartog

5-9-2005

(Nee, Combo Aaron is niet dood. Maar elke maandag een column is toch best veel, dus voor vandaag heb ik de combo column geschreven. Volgende week zal de echte Aaron zijn kunsten weer tentoonstellen.)


“He blows a gust across the cliff to vanish in a breath of wind”

In andere woorden, een Breezekeeper phasete uit op een zeer poëtische wijze. Phasing, een ability die vaak verkeerd begrepen wordt. Of helemaal niet begrepen. En dat is jammer, want er valt een hoop plezier mee te beleven. En zelfs voor een diehard Johnny, Combo Player ligt er een aardige uitdaging in het maken van een degelijk phasing deck.

Maar voordat de leken afhaken zal ik eerst de ability nog één keer uitleggen. Aan het begin van de untap step, voordat je untapt, phasen al je permanents met phasing uit. Dit houdt in dat je kaarten naar de “phased out zone” gaan. Dit werkt in principe hetzelfde als de “removed from the game zone”, behalve dat je ze niet terug kunt Wishen of Ring of Ma'rufen. En counters en Auras phasen vrolijk mee.
Terwijl deze kaarten het spel verlaten komen de permanents die al uitgephaset waren tegelijkertijd juist weer terug het spel in. In de praktijk houdt dit doorgaans je slechts om de beurt van je phasing kaarten gebruik maakt. Dit zou kennelijk nog te simpel zijn, dus heeft men ook nog de volgende valkuil bedacht: wanneer een kaart uitphaset triggeren de leaves play abilities, wanneer een kaart inphaset, triggeren de comes into play abilities niet.

De ability is dus complex, maar dat is juist goed. Hoe meer regeltjes er omheen, des te meer manieren om de phasing te breken. Ik ben zelf ondertussen zo verslingerd aan deze vaardigheid dat ik steeds opnieuw phasing decks probeer te bedenken. Eerst maakte ik een deck rond de combo Wormfang Manta + Vanishing/Vodalian Illusionist. Het werkt, maar is niet echt het ultieme phasing deck. Toen wilde ik een manier vinden om Time and Tide goed te gebruiken. Dat is nog steeds niet gelukt, maar ik maakte wel een ander deck. En daar gaat deze column over.


De Combo

Soms is het handig als je creatures tijdelijk buiten spel staan. Wanneer iemand een Wrath of God speelt, bijvoorbeeld. Of een Obliterate. De combo is dan ook: wezens met phasing plus rode massavernietiging. Concreet streven we naar het volgende scenario. Wij hebben in het spel enkele creaturen met phasing. Ongeveer de helft ligt daadwerkelijk in het spel, de andere helft is phased out. De tegenstander heeft zijn eigen kaartjes liggen en denkt te winnen. Na een roekeloze aanval met al onze wezens spelen we echter Jokulhaups of Obliterate. Alles wordt van tafel geveegd, maar in onze volgende beurt phasen er enkele wezens terug in het spel die het potje afmaken.

Mijn huidige lijst is als volgt:

Phasing from the Fire (Vintage/Legacy legal)

Land
16 Island
8 Mountain

Phasing Creatures
4 Merfolk Raiders
4 Tolarian Drake
4 Breezekeeper
2 Sandbar Crocodile
2 Taniwha

Boardsweepers
3 Jokulhaups
2 Obliterate
1 Decree of Annihilation

Draw
3 Brainstorm
3 Impulse

Counter
4 Counterspell
4 Mana Leak

Met Taniwha en de Decree kunnen we eventueel de tegenstander van zijn of haar landen afhelpen, zonder zelf schade te lijden. Maar dit is niet erg nuttig vergeleken met het echte werk.

Extra kaarten rapen is altijd handig. Vandaar Brainstorm en Impulse. De countermagics zitten erin om lastige enchantments (die de massavernietiging omzeilen) preventief te stoppen. En eventueel om de phasing mannetjes te beschermen. Of een andere grote bedreiging te counteren.

Eventueel kun je ook burn of bounce gaan spelen. Het doet er allemaal niet zoveel toe, als jij er maar plezier mee hebt.


Het niveau

Toen ik dit deck voor het eerst speelde viel al snel op dat het eigenlijk niet erg sterk is. En dan heb ik het over casual. Op zich niet zo’n probleem, aangezien elke overwinning dubbel telt (je wint ten slotte met phasing). Maar toch was dit duidelijk één van mij zwakste decks. Daarom speelde ik er na een tijdje al bijna niet meer. Ik was wel nog steeds van plan andere phasing decks te maken.

Op een mooie zomerdag in 2004 haalde ik het deck weer van stal. Ik speelde toen een multiplayer potje in de Maastrichtse winkel “Vlieg er uit!” (Overigens ben ik deze zomer niet in Maastricht geweest, en heb ik zo een traditie van drie jaar gebroken, zonde.) Pas toen drong het tot me door dat dit deck pas echt goed werkt tegen meerdere tegenstanders. Ga maar na, als je een beetje vaag loopt te klooien met phasing creatures wordt je niet direct als een grote bedreiging gezien. En als je dan met een heel phased out leger een Obliterate speelt is het vaak te laat. Omdat één van de tegenstanders Anurid Brushhopper speelde verloor ik alsnog, maar het idee was er. Sindsdien speel ik dit deck nog graag in multiplayer potjes.

En zo sluiten we deze maandag af met een wijze les. Wanneer het deck niet werkt in een normaal spel, doet ‘ie het misschien wel goed in een (multiplayer) variant.

Wellicht tot de volgende keer. En vergeet niet om in de tussentijd phasing een kans te geven.