De Lama

11-6-2005

Na de spannende samenvatting van een tijdje terug zijn we natuurlijk ontzettend nieuwsgierig naar wat er verder met de enige overlevende van het verhaal (Jeska) gebeurde (of ook niet, in dat geval kan je maar beter niet verder lezen). Welnu, ziehier het verhaal van Jeska na de door haar uitgevoerde bloedige aanslag op Kamahl (zie het vorige stuk voor details).

Jeska stond naast het lijk van haar broer dat langzaam en statig meer en meer inhoud verloor. “Kut, nu moet in voortaan zelf de afwas doen” denkt ze. Gelukkig is de redding nabij: daar komt Glissa aangereden in haar Mercedes die ze in het casino heeft gewonnen. “Ha, die Jeska, wat kijk je sip”. Omdat Jeska natuurlijk niet van een moord beschuldigt wilde worden schoof ze onopvallend Kamahls lijk weg met haar grote teen (ze had wat toverdrank gebruikt van een oude man met een lange witte baard) en antwoordde “Tja Glissa, dat komt omdat mijn oma zo ziek is, en ik veel last heb van ontstoken oren door de kou”.
“Oh, maar dan heb ik de oplossing!” Roept Glissa. “Hier, deze mand met genezende zonnekoekjes is voor je oma, en dan heb ik hier voor jou een rood kapje zodat je oren warm blijven. Ga nu maar snel naar je oma, en als ik jou was zou ik niet stiekem zelf die koekjes opeten, want door mijn glazen zonnebol zie ik toch alles, en dan is mijn wraak natuurlijk verschrikkelijk.
“Oh, shit” dacht Jeska. Zo gezegd, zo gedaan. En ze gaat op weg naar haar oma. Glissa roept haar noch na: "pas wel op voor de grote boze Mortivore hoor, die kan bijzonder gemeen zijn”.

Even later komt ze in het bos een grote boze Mortivore tegen. “Zeg klein Jeskaatje, waar ga jij heen zo alleen in dit grote bos?”
“Oh nee, niks ervan! Ik heb je allang herkend Ixidor! Hier! Pak aan!”. Ze bleef maar inhakken op de grote boze Mortivore tot hij dood was, tot ze zich bedacht dat ze Ixidor al vermoord had nadat de val om Korona te vangen was dichtgeklapt en ze zich verveelde.
“Nou ja, nu kan het beest in ieder geval geen kwaad meer” denkt ze.

Na een paar dagen lopen beseft ze zich opeens dat ze niet eens weet waar haar oma woont, en dat ze geen idee heeft hoe je weer uit dit woud moet komen.
Gelukkig is ze zo slim geweest een spoor broodkruimels achter te laten, dus begint ze meteen dat spoor te volgen. Maar na een tijdje blijkt dat alle kruimels zijn opgegeten door thieving magpies. Verdrietig strompelt Jeska van dag tot dag op zoek naar een uitgang in het woud.
Op een dag komt ze echter aan bij een boshutje, helemaal gemaakt van snoep. Daar heeft ze wel zin in! Ze pakt er een groot stuk chocola in de vorm van een dakpan vanaf en begint te eten.
Opeens hoort ze boze stemmetjes van binnen, en de deur zwaait open. Zeven kleine Balthors komen woedend naar buiten gerend en hakken op Jeska in.
Zo sterft ook onze laatste hoofdpersoon om een nietige reden.
Onze kleine Balthortjes onderzoeken het lichaam van Jeska en vinden Glissa’s zonnekoekjes. Omdat ze al een tijdje niet gegeten hebben (een of andere snol met zwart haar kwam langs en vrat alles op) eten ze allen een koekje op en veranderen plotseling in Akroma’s en Phagen, omdat het zonnekoekje niet bedoelt was voor dwergen.
Omdat ze elkaar nu haten, begint er een enorm titanengevecht. Uiteindelijk blijven een Phage en een Akroma over, die het vechten moe zijn en beiden een andere kant uit vluchtten.

Akroma ressurect Ixidor en Kamahl, en Phage de Patriarch (die stierf aan een overdosis), Zagorka en Jeska. Jeska Vermoordt Phage direct, waarna ze een van de overgebleven koekjes eet omdat ze honger heeft.
Ook zij verandert nu in een Phage, omdat het koekje ook een verkeerde werking heeft op slechte mensen.
Akroma vraagt steun aan de clerics die overgebleven zijn na de terreur die Korona uitoefende, en Phage start de groei van een nieuw dodenleger, en de geschiedenis herhaalt zich...

- Einde/begin
Gieljam v.d. Steenhoven